Taipei, Taiwan

หนึ่งตุลาคมสองห้าห้าเจ็ด

กลิ่นของเมืองใหม่กระตุ้นประสาทเข้มข้นกว่าเอสเพรสโซยามบ่าย ดวงตาเปิดกว้างกับภาพที่ใหญ่กว่าจอสี่เหลี่ยม ขณะที่กำลังเดินมองรูปทรงและสีสันของตึกสองฟากฝั่งถนน รู้สึกวูบวาบกับการเคลื่อนที่ของพลังงานบางอย่างบนทางเดินเท้า จักรยานubike แล่นโฉบเฉี่ยวฉวัดเฉวียนบนทางเดินเท้าราวกับแมลงวันสีเหลือง 

ร้านขายของชำหรือซุปเปอร์มาร์เก็ตคือหมุดหมายแรกในการค้นหา และดูเหมือนว่าจะเป็นสถานที่มีความสำคัญกว่าสถานที่ท่องเที่ยว เพราะสถานที่ท่องเที่ยวมักจะไปเพียงครั้งเดียวแล้วไม่ได้กลับไปอีกเลย แต่ซุปเปอร์มาร์เก็ตได้ไปเรื่อยๆ

สองตุลาคมสองห้าห้าเจ็ด

ความคุ้นเคยกับรูปแบบการดำเนินชีวิต ทำให้มองหาอาหาร เครื่องดื่ม ของกินเล่น ของใช้ในบ้านที่เคยซื้อเป็นประจำ คงต้องใช้เวลาสักพักในการทดลองของใหม่ๆที่ไม่คุ้นเคย

ภาษาที่สามารถสื่อสารได้ไม่ได้เป็นภาษาที่คนท้องถิ่นใช้ จึงมักจะคุยกันคนละภาษา จนทำให้บางครั้งกลายเป็นเรื่องน่าขันที่ต่างคนต่างพูดคนละภาษา สิ่งที่สื่อสารกันจึงเป็นแค่โทนเสียงและจังหวะไม่ใช่เนื้อหา