The End of This Chapter
บทส่งท้าย
การมาเกาหลีอีกครั้งคล้ายกับการดูหนังภาคต่อ หรือฟังเพลงอัลบั้มที่สองของวงดนตรี มีบางสิ่งที่คุ้นเคย และบางสิ่งที่ไม่เคยสังเกตมาก่อน เป็นเรื่องน่าแปลกใจที่เกาหลีเมื่อหกปีที่แล้วกับเกาหลีในยุคปัจจุบันไม่ต่างกันเท่าไหร่ เกาหลีไม่เปลี่ยน วัฒนธรรมที่นี่แข็งแรงมาก ยากที่วัฒนธรรมอื่นจะแทรกแซงหรือเข้ามามีอิทธิพลได้ คนเกาหลีมีความเป็นชาตินิยมสูง ใช้สิ่งของที่เป็นของชาวเกาหลีผลิต กินอาหารเกาหลี พนักงานในซุปเปอร์มาร์เก็ตแนะนำให้ลูกค้า ซื้อสินค้าที่ผลิตในเกาหลีมากกว่าสินค้าที่นำเข้ามาจากต่างประเทศ
คนเกาหลีเป็นคนมีระเบียบวินัย การใช้ชีวิตประจำวันเป็นไปตามตารางเวลา มีความตั้งใจในการทำงานที่ได้รับมอบหมายให้สำเร็จ สมบูรณ์และรวดเร็ว มีการแข่งขันกันสูง สิ่งต่างๆเหล่านี้ล้วนเป็นคล้ายดาบสองคม ที่ทำให้ประเทศมีความเจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ก้าวขึ้นมาเป็นประเทศที่พัฒนา แต่ในขณะเดียวกันการที่ต้องทำทุกอย่างให้ถูกต้องและสำเร็จ ได้สร้างแรงกดดันให้คนเกิดความเครียด เก็บกด ใจร้อน มีอารมณ์รุนแรง และด้วยความภาคภูมิใจในวัฒนธรรมของตน ประกอบกับนิสัยที่ชอบการแข่งขัน คนเกาหลีจึงมักจะทำอะไรคล้ายๆกัน เพราะไม่อยากแพ้คนอื่น ไม่อยากให้คนอื่นเหนือกว่า
เกาหลีเป็นชนชาติที่ขยัน สู้ชีวิต แม้ว่าภูมิประเทศส่วนใหญ่หรือร้อยละ 70 เป็นภูเขา ไม่สามารถทำการเพาะปลูกได้ แต่พวกเขาก็ใช้ประโยชน์จากพื้นที่ราบทุกกระเบียดนิ้วในการเพาะปลูก แปลงผักสามารถพบเห็นได้ตามริมถนน ข้างร้านอาหาร ผักกาดหอมถูกปลูกแซมบนกระถางไม้ประดับ อาหารประเภทผักดองหรือกิมจิถูกคิดค้นขึ้นมา เพราะในช่วงฤดูหนาวของเกาหลีนั้น อากาศจะหนาวจัด เพาะปลูกไม่ได้
ศิลปินหญิงชาวเกาหลีวัยสี่สิบห้าได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับคนเกาหลีว่า เกาหลีอยู่ใกล้กับจีนและญี่ปุ่น เลยทำให้คนเกาหลีคล้ายกับคนจีนและคนญี่ปุ่น เท่าที่ได้สังเกตในช่วงเวลาสามเดือน พฤติกรรมที่คนเกาหลีคล้ายคลึงกับคนจีน ได้แก่ การพูดคุยเสียงดัง การแย่งที่นั่งกันในรถโดยสารและรถไฟใต้ดิน ใจร้อนและเร่งรีบ การแสดงความรู้สึกอย่างตรงไปตรงมา การเดินชนและไม่ขอโทษ การขากเสลดและถ่มน้ำลายบนท้องถนน การกินเสียงดัง กินเหลือดีกว่าไม่พอกิน จึงมักสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ และไม่ชอบการเสียหน้า พฤติกรรมของคนเกาหลีที่คล้ายกับคนญี่ปุ่น คือ การไม่ลักขโมย ความเป็นชาตินิยม ความมีวินัย การทุ่มเททำงานอย่างจริงจัง การแข่งขัน ไม่ค่อยสุงสิงกับชาติอื่น ไม่พูดคุยเสียงดังในรถไฟ นอกจากนี้เธอยังบอกว่าคนเกาหลีจะเย็นชากับคนแปลกหน้าหรือคนที่ไม่รู้จัก แต่จะต้อนรับอย่างอบอุ่นและเป็นกันเองกับเพื่อนหรือคนที่รู้จัก แต่ในฐานะคนต่างชาติมีความคิดเห็นว่า คนเกาหลีเป็นคนที่มีน้ำใจ มีความเป็นมิตร มักให้ความช่วยเหลือเสมอ
การดำรงชีวิตและวัฒนธรรมที่แตกต่างกันของคนในแต่ละประเทศ เป็นสิ่งที่น่าสนใจและน่าเรียนรู้ การปรับตัวให้สอดคล้องหรือเข้ากับสังคมท้องถิ่น เป็นสิ่งสำคัญที่จะทำให้เกิดความสงบในการดำรงชีวิต การปรับตัวยังช่วยฝึกหัดให้เป็นคนที่ช่างสังเกต และช่วยเสริมสร้างไหวพริบ สติปัญญาในการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าและเอาตัวรอดได้เมื่อเจอกับสถานการณ์ต่างๆ การแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับวัฒนธรรมอื่นจึงน่าจะเป็นเป้าหมายหนึ่งในการมาผจญภัยและใช้ชีวิตในต่างแดน
It seems like reading a book for a second time, I have a different perspective on Korean culture in this second visit. While other cultures are effected by the internet, it doesn't have much influence on Korean culture. Koreans are proud of their distinctive tradition and culture; therefore, they could save their cultural identity.
One could see his/her own culture more clearly when he/she is far away from home. The world is bigger than a computer screen and more complex than the information found on the internet. It's hard to accept differences at first hand; it takes time to understand other cultures and may takes a little longer time to appreciate cultural diversity. In order to learn about people in other cultures, one has to live in that country for a certain period of time. Since one has learnt to appreciate other cultures, the world becomes a very large school.
